Categories
Κείμενα

Αγώνας για ζωή, γη και ελευθερία!

skoyries

Χαλκιδική – Αλεξανδρούπολη – Ναύπακτος

Οι πολυεθνικές εταιρείες εξόρυξης χρυσού λειτουργούν σήμερα στην Ελλάδα του Μνημονίου και της Τρόικας εντελώς αποικιοκρατικά αδιαφορώντας για τις συνέπειες της δραστηριότητάς τους: μολύνουν το πόσιμο νερό και τη θάλασσα, εκτοπίζουν πληθυσμούς από χωριά και καταστρέφουν τα δάση, αυξάνουν ραγδαία τη θνησιμότητα από καρκίνους και λευχαιμίες, τόσο στους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής, όσο και στους εργάτες των μεταλλείων. Επιπλέον, καταργούν κάθε εργατική κατάκτηση με τις δουλικές συνθήκες εργασίας που είναι αποτέλεσμα της εφαρμογής των «Ειδικών Οικονομικών Ζωνών» (ΕΟΖ). Στην πραγματικότητα οι ΕΟΖ νομιμοποιούν φαινόμενα ταξικής εκμετάλλευσης τύπου Μανωλάδας. Δεν είναι πρωτόγνωρο αυτό το φαινόμενο γιατί με τον ίδιο τρόπο δραστηριοποιούνται οι εταιρείες χρυσού στις «τριτοκοσμικές χώρες», χώρες εξαθλίωσης για τους λαούς που τις κατοικούν και πάμπλουτες για τις εταιρείες που τις εκμεταλλεύονται και τις κατέχουν. Η πλευρά των πολυεθνικών εταιρειών χρυσού γνωρίζει πολύ καλά την καταστροφή που επιφέρει στις περιοχές που «βομβαρδίζει» με χημικά για να εξορύξει γρήγορα και πιο κερδοφόρα το πολύτιμο χρηματοπιστωτικά μέταλλο.

Απέναντι σε αυτή τη βαρβαρότητα και την αποικιοκρατική λογική στάθηκαν εξαρχής οι κάτοικοι στη Χαλκιδική και στην Αλεξανδρούπολη. Το κράτος σήμερα φοβάται αυτή την παλλαϊκή αντίσταση. Στην Αλεξανδρούπολη μόλις ο λαός καθολικά σήκωσε μπαϊράκι το κράτος ανέστειλε προσωρινά την καταστροφική για τον λαό και τον τόπο επένδυση. Η κυβέρνηση, η τρόικα, το ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο αποτυγχάνοντας παταγωδώς στην προσπάθεια δημιουργίας συναινετικού κλίματος καταφεύγουν στην τρομοκράτηση και τη βίαιη αντιμετώπιση των αγωνιζόμενων με άγρια κατασταλτική βία, με συνεχείς και καθημερινές προσαγωγές κατοίκων, υποχρεωτική λήψη DNA, έρευνες σε σπίτια, ξυλοδαρμούς και ανελέητη ρίψη χημικών ακόμα και στα σχολεία. Ταυτόχρονα χρησιμοποιούν πολλαπλούς τρόπους προβοκαρίσματος των λαϊκών αγώνων με σκοπό να τους κάνει αναποτελεσματικούς. Βοηθητικά προς την επιχείρηση του κράτους δουλεύουν και τα ΜΜΕ που από τη μία επιδίδονται σε μια προπαγάνδα παραπληροφόρησης σχετικά με τον αγώνα και από την άλλη προωθούν τις πολυεθνικές εταιρείες και τα σχέδιά τους ως ευεργετικά για τον τόπο. Η απάντηση των εκμεταλλευτών, στη γνήσια αντίσταση είναι η διάσπαση και ο πολυκερματισμός των λαϊκών στρωμάτων, βασικό στοιχείο επιβολής τυραννικών μέτρων στους ίδιους τους λαούς. Αυτή η διαδικασία συντελείται άριστα με την κομματικοποίηση και την αναθετική διαδικασία που η ίδια αυτή κατάσταση επιφέρει. Στις συνθήκες Μνημονιακής τυραννίας, η οποία επιβάλλεται στις μάζες με άγρια κρατική βία, όσοι προσπαθούν να αποτρέψουν τα λαϊκά στρώματα να αυτοοργανωθούν και να αναχαιτίσουν αυτή την επίθεση αποτελούν νεροκουβαλητές και κολαούζους της κρατικής εξουσίας.

Ο αγώνας για την εκδίωξη των αποικιοκρατικών μεταλλείων χρυσού δεν αφορά μόνο τις περιοχές στις οποίες δραστηριοποιούνται αυτές οι εταιρείες. Όλη την Ελλάδα επιδιώκουν να την μετατρέψουν σε μια απέραντη ΕΟΖ που κάθε πλιατσικολόγος και ληστοσυμμορίτης κεφαλαιούχος θα κάνει ό,τι θέλει αδιαφορώντας παντελώς για τους ανθρώπους και το περιβάλλον. Μπορεί στη Ναυπακτία και την ευρύτερη περιοχή να μην υπάρχει χρυσός για εξόρυξη, υπάρχουν όμως άλλα πεδία στα οποία οι ευαγγελιστές της «ανάπτυξης» απλώνουν τα αποικιοκρατικά τους χέρια. Στον καιρό του μνημονίου όλα είναι δυνάμει προς πώληση: από το φυσικό περιβάλλον (τα νερά των ποταμών, τα νησιά, το υπέδαφος και η πλούσια χλωρίδα και πανίδα της περιοχής μας) μέχρι τα μνημεία και τη δημόσια ακίνητη περιουσία (δηλαδή ακόμα και το κάστρο της πόλης μας ή το Ξενία). Για παράδειγμα το νησάκι Οξυά από το σύμπλεγμα των Εχινάδων νήσων (όπου πραγματοποιήθηκε η Ναυμαχία της Ναυπάκτου) έχει ήδη πουληθεί σε έναν εμίρη από το Κατάρ και η «αξιοποίησή» του που συζητείται, προκαλεί δικαιολογημένη ανησυχία (να θυμίσουμε ότι εντάσσεται στο καθεστώς Natura). Η συζήτηση για την αξιοποίηση του δάσους της Ελαίας στη δυτική Πελοπόννησο, είναι ένα άλλο παράδειγμα που δείχνει ότι ο κλοιός της επέλασης των αυτόκλητων «σωτήρων» σφίγγει επικίνδυνα γύρω μας…

Είναι ανάγκη όλος ο λαϊκός πληθυσμός να ενωθεί και να ξεσηκωθεί σαν ένας άνθρωπος και με οποιοδήποτε μέσο να σαρώσει τόσο τις εταιρείες χρυσού όσο και το διαπλεκόμενο πολιτικό σύστημα συμφερόντων που βρίσκεται πίσω τους. Και στην περιοχή μας έχουμε παραδείγματα αγώνων που θυμίζουν τον αγώνα που διεξάγεται αυτή την περίοδο στις Σκουριές της Χαλκιδικής. Στις αρχές της δεκαετίας του 80, για παράδειγμα, οι κάτοικοι της Δυτικής Αιτωλοακαρνανίας κατάφεραν με δυναμικές κινητοποιήσεις (σπάσιμο και κάψιμο των εγκαταστάσεων της εταιρείας) να αναστείλουν τη δημιουργία εργοστασίου Πετροχημικών και τελικά να ακυρώσουν την επένδυση (δείτε το βραβευμένο από το φεστιβάλ Θες/νίκης ντοκιμαντέρ Πετροχημικά: Οι καθεδρικές της ερήμου). Ας σημειωθεί ότι, παρ’ όλο που η επένδυση θα δημιουργούσε 300 θέσεις εργασίας, θα κατέστρεφε τη γη, το νερό και τη θάλασσα σε μια αμιγώς αγροτοκτηνοτροφική περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους.

Πρέπει τα λαϊκά στρώματα να αναλάβουν άμεσες δυναμικές δράσεις ενάντια στην «ανάπτυξη» των κατευθυνόμενων πολιτικών, οικονομολόγων, δημοσιογράφων που καθημερινά με την προπαγάνδα τους και τις εντολές τους δολοφονούν με σχέδιο τα λαϊκά στρώματα. Δεν παίρνουν από πειθώ και διάλογο οι λυκάνθρωποι που κατευθύνουν την σημερινή ολοκληρωτική κρατική βία αλλά μόνο η ενωμένη σαν μια γροθιά η λαϊκή αντίσταση μπορεί να τους αντιμετωπίσει αποτελεσματικά. Τότε θα μπορούμε να μιλάμε για κατάρρευση της πολιτικής εξουσίας που σήμερα εκφράζεται με το Μνημόνιο και για έναν αέρα ζωής και ελευθερίας που θα κατακτηθεί άμεσα από τον λαό.

Τα μεταλλεία χρυσού στην Χαλκιδική, στην Αλεξανδρούπολη και σε οποιοδήποτε άλλη περιοχή της Ελλάδας, για να λειτουργήσουν ομαλά, θα πρέπει να περάσουν πάνω από τα πτώματα των αγωνιζόμενων λαϊκών στρωμάτων που παλεύουν για τις αυτονόητες προϋποθέσεις επιβίωσης.

Ο αγώνας των «Γαλατικών» χωριών της Χαλκιδικής μας αφορά όλους!

Η πανελλαδική επέκτασή του αποτελεί ανάγκη επιβίωσης του λαού!

Αγωνιστική Πρωτοβουλία Ναυπακτίας 

14/05/13

Categories
Κείμενα

Έξω οι μαυραγορίτες μετάλλου από την Ναύπακτο

Παράνομοι στη συνείδηση του λαού,

νόμιμοι από το καθεστώς «εκτάκτου ανάγκης»

 

Εκμεταλλευόμενοι τις συνθήκες οικονομικής κρίσης και κοινωνικής εξαθλίωσης που επιφέρουν οι πολιτικές των Μνημονίων, κάποιοι προσπαθούν να βγάλουν κέρδος από τη φτώχεια των συμπολιτών μας. Σε κεντρικά σημεία κάθε πόλης στην Ελλάδα ξεφύτρωσαν σα μανιτάρια «νόμιμα» ενεχυροδανειστήρια που θυμίζουν τις πρακτικές της μαύρης αγοράς της κατοχής. Αυτή την περίοδο εξειδικεύονται κυρίως στον χρυσό αλλά και σε άλλα μέταλλα τα οποία συγκεντρώνουν σε μεγάλες ποσότητες. Τα μαγαζιά αυτά είναι τόσο νόμιμα που φροντίζουν να καλύπτουν πλήρως τις βιτρίνες τους για να μη βρίσκεται σε δημόσια θέα η «νόμιμη» δραστηριότητά τους, δηλαδή η εξαγορά κάθε πολύτιμου αντικειμένου που έχει κανείς για ένα πιάτο φαγητό. Στην πόλη μας έχουν ανοίξει σε δημόσια θέα δύο τουλάχιστον τέτοια σύγχρονα μαυραγορίτικα καταστήματα. Υπογείως ίσως να λειτουργούν και άλλα.

 

Σε μια οργανωμένη κοινωνία είναι απαράδεκτο να τρέφεται κανείς από την ένδεια και τη δυστυχία του διπλανού. Στη συνείδηση του καθενός αποτελεί παρανομία να εκμεταλλεύεται ο οποιοσδήποτε τις οικονομικές συνθήκες κρίσης και να υφαρπάζει οικογενειακά κειμήλια και αντικείμενα συναισθηματικής αξίας. Όμως, στην πραγματικότητα της μνημονιακής Ελλάδας αυτά είναι ψιλά γράμματα. Στο καθεστώς «εκτάκτου ανάγκης» που μας επέβαλλαν να ζούμε, παρακάμπτεται κάθε έννοια κοινωνικού προστατευτισμού και νομιμοποιούνται ακόμα και αυτοί που πατούν επί πτωμάτων.

 

Συμπολίτες, πρέπει να προστατεύσουμε την κοινωνία μας, διώχνοντας όλους αυτούς που επωφελούνται από τη φτώχεια μας για να κερδίζουν χρήματα. Είναι ανάγκη να μην καθιερωθεί στην συνείδηση μας αυτή η άξια περιφρόνησης και χλευασμού κατάσταση. Η απάθεια απέναντι σε τέτοια φαινόμενα οδηγούν στην παγίωσή τους και εν τέλει στην αποδοχή τους. Εδώ και τώρα να οργανωθούμε συλλογικά για να προασπίσουμε τις κοινωνικές κατακτήσεις μας.

 

Αγωνιστική Πρωτοβουλία Ναυπακτίας

Categories
Κείμενα

Αλληλεγγύη στους αυτοδιαχειριζόμενους κατειλημμένους χώρους!

Η κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ που επιχειρεί ενάντια στις καταλήψεις, προχωρά παράλληλα με γοργό ρυθμό στην εφαρμογή του καπιταλιστικού μνημονιακού προγράμματος. Αυτό σημαίνει κατάργηση εργατικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων, πολιτειακή μεταβολή και μαζική εξαθλίωση του λαού. Ήδη έχουμε καθημερινές αυτοκτονίες, ανασφάλιστους που πεθαίνουν έξω από να νοσοκομεία, ουρές συσσιτίων, άστεγους, άνεργους και εργαζόμενους που δεν μπορούν να επιβιώσουν. Την ίδια στιγμή οι τράπεζες απειλούν με κατασχέσεις πρώτης κατοικίας, το κράτος φεσώνει με χαράτσια τα λαϊκά στρώματα και δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά δεν έχουν ρεύμα και θέρμανση. Παράλληλα δεκάδες χιλιάδες νέοι με απόγνωση οδηγούνται σε μετανάστευση ενώ μπαίνει σε κίνδυνο  το προσδόκιμο ζωής των λαϊκών στρωμάτων. Αυτοί, λοιπόν, που δολοφονούν, ξεσπιτώνουν, καταλαμβάνουν τα σπίτια μας, δημιουργούν στατιστικές θανάτων από «εναλλακτικές μορφές θέρμανσης», αυτοί που πράγματι είναι εχθροί, δημιουργούν φανταστικούς εχθρούς και εξαπολύουν κυνήγι μαγισσών.

Σε αυτό το κυνήγι εντάσσεται και η ενοχοποίηση των αυτοδιαχειριζόμενων εγκαταλελειμμένων κτιρίων (Βίλα Αμαλίας, κατάληψη Σκαραμαγκά κ.α.). Είναι λογικό μια κυβέρνηση που προσπαθεί να φιμώσει καθημερινά οποιαδήποτε αντίδραση, αντίσταση, εξέγερση σε μια ζωή που γίνεται ολοένα πιο ασφυκτική, να χρησιμοποιεί όλο της το οπλοστάσιο (αστυνομία, ΜΜΕ) για να δαιμονοποιήσει ό,τι σχετίζεται με τις εστίες αυτοστέγασης, συλλογικής ζωής, δράσεων αλληλεγγύης, πολιτικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων που κινούνται έξω από τις νόρμες του χρεοκοπημένου πολιτικοοικονομικού συστήματός τους. Δεν θέλει και πολύ σκέψη για να αντιληφθεί κανείς ότι για τη ζοφερή σημερινή πραγματικότητα δεν είναι υπαίτια τα 23 χρόνια λειτουργίας της villa Amalia, αλλά όλα τα χρόνια του εκφυλισμένου κοινοβουλευτισμού. Η ενοχοποίηση ως κέντρων ανομίας των καταλήψεων προσπαθεί να ρίξει στάχτη στα μάτια και να αποπροσανατολίσει από το πραγματικό κέντρο ανομίας, την ίδια τη βουλή, που στεγάζει τα απομεινάρια του σάπιου πολιτικού συστήματος, τα οποία κρύβοντας λίστες με ονόματα αστών κεφαλαιούχων φίλων, περνώντας νόμους νύχτα και θέτοντας την χώρα σε υπερεθνικό πολιτικό και κοινωνικό έλεγχο, επιδίδονται στην καταλήστευση, καταδυνάστευση και τρομοκράτηση του λαού.

Οι καταλήψεις είναι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι που παρέπεεαν χωρίς καμιά φροντίδα. Είναι γνήσια δημόσιοι και συμμετοχικοί χώροι, όπου οι συμμετέχοντες βιώνουν τον χώρο, τον ανασταίνουν και διατηρούν τη δημόσια χρήση του. Συγκεκριμένα στην κατάληψη Σκαραμαγκά λειτουργεί βιβλιοθήκη – αναγνωστήριο, εργαστήριο υπολογιστών, πίστα αναρρίχησης, αυτοοργανωμένο  ξυλουργείο, χώρος συλλογής ρούχων για φυλακισμένους/ες και χαριστικά παζάρια, γυμναστήριο, συνεργείο κατασκευής ποδηλάτων,  αυτοδιαχειριζόμενα καφενείο, αίθουσες προβολής, μαθημάτων αυτομόρφωσης, χορού και άθλησης, εργαστήριο ραπτικής, κουζίνα. Στην κατάληψη Βίλα Αμαλίας επίσης πραγματοποιούνταν προβολές ταινιών, παρουσιάσεις βιβλίων, θεατρικά δρώμενα, συναυλίες, ποιητικές βραδιές, εκθέσεις φωτογραφίας και άλλες πρωτοβουλίες.  Αυτά λοιπόν, είναι τα κέντρα ¨ανομίας¨ για το οποία κάνει λόγο η ακραία κυβέρνηση των ταραξιών – δολοφόνων – τρομοκρατών. Εμείς από την πλευρά μας στεκόμαστε αλληλέγγυοι στις καταλήψεις, που παρά τις όποιες αδυναμίες τους αποτελούν χώρους έκφρασης και αγώνα ενάντια σε όσους μας θέλουν προσκυνημένους.

Οι ταραξίες Σαμαράς – Βενιζέλος – Κουβέλης μαζί με την γκεσταπίτικη νεολαία τους (Χρυσή Αυγή) ευελπιστούν ότι σπέρνοντας τον φόβο η κοινωνία θα αποδεχθεί τις νέες οικονομικές και πολιτικές συνθήκες εξαθλίωσης και μιζέριας. Τα σύγχρονα τάγματα ασφαλείας (ΜΑΤ) σήμερα εισβάλλουν και εκκενώνουν αυτοδιοαχειριζόμενους χώρους για να τους παραδώσουν στην Τρόικα, το Κράτος και το Κεφάλαιο. Αύριο οι ίδιοι μηχανισμοί θα εισβάλλουν στα σπίτια μας για να τα κατασχέσουν εκ μέρους των τραπεζών και των εφοριών. Στις πόλεις μας πληθαίνουν οι άστεγοι που κοιμούνται σε χαρτόκουτα και παγκάκια ενώ υπάρχουν τόσα παρατημένα και έρημα σπίτια. Γιατί λοιπόν να μην στεγαστούν εκεί όσοι έχουν ανάγκη χωρίς κάποιο χρηματικό αντίτιμο; Όταν μας βουλιάζουν στην ανεργία, μας παίρνουν τα σπίτια και μας στερούν κάθε τρόπο αξιοπρεπούς διαβίωσης γιατί να μην μπούμε στα άδεια κτήρια και να τα διαμορφώσουμε σύμφωνα με τις ανάγκες μας αλλά και να τα κάνουμε κέντρα πολιτιστικών και κοινωνικών δράσεων;  Αρνούμαστε να υποταχθούμε στην αλητεία και στην τρομοκρατία του κράτους – παρακράτους και απαντάμε με αλληλεγγύη σε όσους αγωνίζονται για μια ελεύθερη και δίκαιη ζωή.

 

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ.

 

Όταν ο «Ένδοιας» δε νοιάζεται για τις ζωντανές ψυχές που πεθαίνουν  από τις πολιτικές της κυβέρνησης, αλλά για τα λίγα κτίρια που έχουν πραγματικά δημόσιο χαρακτήρα η απάντησή μας πρέπει να είναι:

Να πάρουμε πίσω αυτά που μας ανήκουν!

Όλοι οι άστεγοι να καταλάβουν τα εγκαταλελειμμένα κτίρια!

 

ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ

 

Categories
Κείμενα

Ταπί και σύγκρουση – Τεύχος 1

ταπι

Για να ανοίξετε το αρχείο πατήστε στην εικόνα ή στον σύνδεσμο που δίνεται παρακάτω

2012-12 Ταπί και Σύγκρουση (1)

 

Categories
Αφίσες Δράσεις Κείμενα

Όχι στον νεοφιλελεύθερο φασισμό του μνημονίου